գումարտակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡumɑɾˈtɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գու•մար•տակ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Փոխառություն իրանական աղբյուրից, բայց միջին պարսկերեն gumārtak «լիազոր, հանձնակատար, կուսակալ» բառը իմաստով զգալիորեն տարբերվում է. ենթադրելի է սկզբնական այլ իմաստ, որ պահպանել է հայերենը։
Գոյական
- զորքի ստորաբաժանում, որ բաղկացած է մի քանի վաշտերից (բատալյոն)
- (փխբ․) զորագունդ, զորախումբ
- (փխբ․) մարդկանց խումբ, բազմություն
- (հնց․) (բնստ․) վզին գցելու զարդ, մանյակ
Հոմանիշներ խմբագրել
- զորագունդ
- մանյակ, (արևմտհ․)՝ ճիտակ, ճրամպիտ, (հնց․)՝ քայռ, քայռամանյակ
Արտահայտություններ խմբագրել
- արշավազորային գումարտակ
- գումարտակի ավագ
- երթային գումարտակ - պատերազմի ժամանակ ստեղծվող ժամանակավոր գումարտակ, որն ուղարկում է գործող բանակի համալրման համար
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։