գունատ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɡuˈnɑt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ գու•նատ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- գույնը գցած, դժգույն
- ոչ պայծառ, անփայլ, աղոտ
- խամրած, խունացած
- (փխբ․) ոչ արտահայտիչ ◆ Գունատ խոսքեր։
- (փխբ․) անհրապույր, մռայլ ◆ Բայց շուրջս այնպես գունատ էր, տկար։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ
խմբագրել- դժգույն, տմույն
- անփայլ, աղոտ, անպայծառ, գունազուրկ
- տե՛ս դալկադեմ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։