գուստուլ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɡusˈtul]
վանկեր՝ գուս•տուլ
- Համշեն՝ կոշտ մաս, կոշտուկ ◆ Պուշտը գուստուլ շադ ունի, հին ա։ (Ձեռագիր)
- (փխբ․) փոքրիկ ու թմբլիկ ◆ Իդա գուստուլ մոնչը վո՞ւմն ա։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։