դադա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դա•դա 

1. Թբիլիսի, Հավարիկ, Ուրմիա, Նոր Նախիջևան, Կարին, Շիրակ, Տիգրանակերտ, Վան՝ քույր, հատկապես մեծ քույր ◆ Քոր վա ախպեր իկեր են, իկեր են տիսեր են ձիու ոտաց կոխած փոս, մեջը անձրևաջուր, ախպեր քրոջ կասի, Դադե, ծարավ եմ, քր կասի մի խմե, կը դառնաս ձի։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
2. Մուշ, Սասուն, Վան՝ մեծ մայր, տատ
3. Նոր Նախիջևան, Վան՝ մայր ◆ Տավիք կիլա, կը ոխփա, կասի․- Ոյ լըմըն դադե․ ես գիտե, որ յըմ դադեն, բաբոմ մեռիր են։ Սասնա ծռեր
4. Մոկս, Տիգրանակերտ, Վան՝ հայր ◆ Կելնի լաճ, կէհա մոտ խեր, կասա․- Դադո, ես էրազ եմ տեսե, իմ մոր չասի, քե էլ չեմ ա։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
5. Վան՝ հորեղբոր կին
6. Վան՝ վարպետի կինը աշակերտների համար
7. Մուշ՝ տատմեր
8. իմաստուն ◆ Թեգուզ մըտոք ճարտար ըլի, կանց Սողոմոն դադա, ըլի․․․ դիփունին կու ախտիս, գոզա։ (Սայաթ-Նովա)
9. նախնիներ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։