Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վանկեր՝ դադ•րել 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բայ

  1. (գվռ․) դադարել ◆ Արամը…հուզմունքից դադրած և գլուխը ձեռքերի մեջ բռնելով սկսավ ծանր շունչ քաշել։ (Մուրացան), ◆ Դադրած եզները ննջում էին (Ակսել Բակունց)
  2. հանգստանալ, խաղաղվել, հանդարտվել ◆ Դադրել էր քամին, կանգնել էր ջուրը, լռել ամեն ինչ։ Վրթանես Փափազյան

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. տե՛ս հոգնել

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել