Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վանկեր՝ դադ•րել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. (գվռ․) դադարել ◆ Արամը…հուզմունքից դադրած և գլուխը ձեռքերի մեջ բռնելով սկսավ ծանր շունչ քաշել։ (Մուրացան), ◆ Դադրած եզները ննջում էին (Ակսել Բակունց)
  2. հանգստանալ, խաղաղվել, հանդարտվել ◆ Դադրել էր քամին, կանգնել էր ջուրը, լռել ամեն ինչ։ Վրթանես Փափազյան

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տե՛ս հոգնել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել