Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դալ•դա 

  1. Կարին, Շիրակ, Ալաշկերտ՝ ուրիշների կողմից չնկատվող՝ թաքուն ՝ ծածուկ ◆  Ծառի տակը դալդա է քանի կանգնես՝ֆայդա։ Ահ ։ ◆ Աղջիկ դու կամաց խոսա, Դալդա տեղին մարդ կ՝ըլին։ Ահ ◆ Տղեն գնաց մտավ տուն, սան տալտըմը տափ կացավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
  2. Համշեն՝ ապահով տեղ

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. դալդան գցել՝ քցել, հարմար պահը գտնելով որևէ գործ կատարել , որ ոչ-ոք չտեսնի՝ չիմանա։ ◆ Յա ինքը դալդան կըքցի կիրողին սպանի Խաթ․
  2. դալդա կենալ՝ թաքնվել, պահվել։|}}

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։