Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դա•հա 

  1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Ուրմիա, Նոր Նախիջևան, Կեսարիա, Համշեն, Հաճն՝ ավելի, էլ ավելի, առավել ևս ◆ Խևին բանի դիր, նա քեզի դահա մեծ բանի կըդնի։ ՀԺբնհ ◆ Դահա աղեկ:ՍԾ
  2. Հվր Կր Հճն Կսր դեռևս, դեռ ◆ Աս տարի... դահա ոչ ձուն է էկիր, ոչ ղռավ ի դրիր։ (Խաթաբալա)
  3. էլի ◆ Հիմի ադ լավութենիդ հմար ոտով գլխով օր շալկիմ Երուսաղեմ տանիմ, դահա քիչ է։ (Խաթաբալա)

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. դահա - դահի ավելի, էլ ավելի ◆ Նրանց գուվքը՝ վունցոր վաղ իմ տվի, էնենց դահա ավելի հիմի իմ տալիս։ (Գարեգին Սևունց)
  2. դահա՝ դահի բեթար - ավելի շատ, ավելի շատ, ավելի սաստիկ ◆ Թե իմ վկաներուս չիս հավնի, հրամանքդ գիշերը գնա... եբոր դահա բեթար բաներ չտեսար - անվախթը 50 մանեթ տամ։ (Խաթաբալա)

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։