դահնա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [dɑhˈnɑ]
դահնա 1 խմբագրել
վանկեր՝ դահ•նա
- Ղարաբաղ, Հավարիկ, Տարենտե՝ այն հատուկ կառույցը գետի ափին, որտեղ ջուրը գետից մտնում է առուն ◆ Գետի վարարելուց դահան քանդվել է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- Վան՝ առաջին ավազանը որի մեջ լցվում է փողրակով բերված աղբյուրի ջուրը ◆ Դահնան պետք է միշտ մաքուր պահել։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ խմբագրել
դահնա 2 խմբագրել
- Արաբկիր, Տարենտե, Մալաթիա, Խարբերդ, Ակն՝ կեղտոտ ամանները սրբելու՝ լվանալու լաթի կտոր ◆ Օգտագործման օրինակ չկա(см. խորհուրդներ). Դայնայով թապղները կը լվար։ Ձ
- Վան՝ կտավի երկու ծայրերի չգործած թելերը
- Վան՝ թելերի փունջ, որի յուրաքանչյուր թելից մեկ - մեկ կապում են մրգեր (տանձ, խնձոր և այլն), կախում մառանի առաստաղից ու պահում ձմեռվա համար
Արտահայտություններ խմբագրել
դահնա 3 խմբագրել
- մսագործի դանակ՝ կացին
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։