դաղդղան

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դաղ•դը•ղան 

1. Թբիլիսի՝ մեծ վիշտ, կսկիծ

Արտահայտություններ

1. Դաղդղանի բերել, հոգեպես տառապեցնել, վշտացնել
2. Դաղդղանի գալ 1․ Մեկի ձեռքին տանջվել՝ տառապել։ ◆ Էս հանգի էլ ախչիկ պարուն, դաղդղանի իմ էկի, էլի․․․ էս կոճակդ կապե, էս է, սենց հաքի, էս էնենց ման արի, չիմ գիդի, թե ինչ է ուզում ինձմեն (ԳՍ) 2․ Վշտից տառապել։
3. Արարատյան, Ուրմիա՝

Արտահայտություններ

1. Ար․ դանակով նախշած տափակ՝ մատնաչափ երկարությամբ փայտի կտոր, որ կախում էին նախկին անասունների վիզը, իբրև զարդ և չար աչքից զերծ պահելու միջոց։◆ Գոմշի վզիցը դղդղան էր կախել։

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։