դանդան

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դան•դան 

1. Ուրմիա՝ Դանեդան, խոշոր հատիկներ ունեցող, այնպիսի, որ կարծես հատ-հատ՝ մեկիկ-մեկիկ ընտրված է (հացաատիկի, ընդեղենի մասին:) ◆ Խայիր Սոմար Սամարղանդի դանդան պրինձ։ ժող.վիպ
2. Ղարաբաղ՝ Հիմար ապուշ։ ◆ Մի դանդան աղջիկ ունի։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
3. Արարատյան, Թբիլիսի, Նոր Ջուղա, Ջավախք, Կեսարիա՝ Տանտան
4. Պոլիս, Պարտիզակ՝ Փոքր երեխային գրկի մեջ վեր-վեր թռցնելով խաղացնեը։ ◆ Քիչ մը ճորճոր, քիչ մը ճարճար, քիչ մը դանդան (տանտան), քիչ մը պարպար։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Տանտան պեպեք...տանտան մինչև քընանա։ Գուրգեն Մահարի

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։