Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դան•փակ 

  1. Վան՝ խոնավությունից փափկած՝ կակղած՝ թուլացած (դափի՝ թմբուկի կաշվի մասին)
  2. խեղճ ու կրակ, անճարակ (անճարակ) ◆ ալամ աշխրի մեջ խայոց պես, մեպես ավիրակ ու դանփակ կա՞ ԱՏԱ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։