Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դա•ռըն•ջե•նի 

  1. Վան՝ վայրի խնձորենի ◆ Մեծ ու մեծ բևեկինք, ընկուզենիք, քաջենիք (վայրի տանձ), Դառնջենիք (վայրի խնձոր), մասուրք կը բռնեն մեր աջ ու ձախը։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Սասուն ծածկված է... եղվթի, դառինջի... և ուրիշ տասնյակ տեսակի պտղատու և անպտուղ ծառերով ու թփերով։ (Եղիազար Կարապետյան)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։