Հայերեն

վանկեր՝ դաս*տի*ա*րակ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *dastyārak. հմմտ. պարսկերեն dastyār «օգնական»։

Գոյական

  1. նա, ով զբաղվում է մեկի դաստիարակությամբ, դաստիարակող ◆ Բժիշկը, որքան էլ որ նշանավոր բժիշկ էր, այնքան էլ շնորհալի դաստիարակ էր։ (Ղազարոս Աղայան)
  2. դասղեկ (հնց․) ◆ Հոգատար դաստիարակին միշտ հաջողվում է դասարանի կոլեկտիվը համախմբել իր շուրջը։ (Մամուլ)
  3. (սոցաշխ․) ուսումնական հաստատության աշխատակից, որի պաշտոնական պարտականությունների մեջ մտնում են սովորողների և սաների կենսագործունեության ծրագրավորումը և կազմակերպումը, նրանց սոցիալ-հոգեբանական վերականգնման և աշխատանքային հարմարվողականության համար նախատեսված պայմանների ապահովմանն ուղղված ամենօրյա աշխատանքները, սովորողների անհատական առանձնահատկությունների ուսումնասիրության վրա հիմնված շտկողական-զարգացնող աշխատանքների կազմակերպումը, ինչպես սաների հոգեֆիզիկական զարգացմանը նպաստող միջոցառումներիի անցկացումը
Հոմանիշներ
խմբագրել
  • ուսուցիչ, դասատու, վարժապետ
  • մանկավարժ
  • կրթիչ, դաստիարակիչ
  • մանկաբեր, մանկածու, մանկակալ (հնց․)
  • դասվար, դասատու (ցածր դասարանի)
Արտահայտություններ
խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Աշոտ Եսայան, Սոցիալական ոլորտի բառարան («Հույսի կամուրջ» ՀԿ), Երևան, 2005 — 344 էջ։