դաստիարակություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dɑstjɑɾɑkutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դաստիարակութիւն
վանկեր՝ դաս•տի•ա•րա•կու•թյուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- դաստիարակելը, դաստիարակվելը, անձի վրա կատարվող նպատակասլաց և սիստեմատիկ ներգործության պրոցես, որի նպատակը նրա աշխարհայացքի, բարոյական սկզբունքների ու վարքագծի, բնավորության ու կամքի, սովորությունների, ճաշակի և անձնային այլ գծերի ու հատկությունների ձևավորումն է
- բարեկրթություն, գիտելիքներ, հմտություններ, որոնք ձեռք են բերվում դաստիարակման միջոցով
- վարքուբանք, վարքագիծ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։