Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դատապաշտպանութիւն

վանկեր՝ դա•տա•պաշտ•պա•նու•թյուն

Ստուգաբանություն

(իրավ․) քրեական դատավարության գործողությունների ամբողջությունը, որոնց նպատակն է հերքել մեղադրանքը (ամբողջությամբ կամ մասամբ) և ապացուցել ամբաստանյալի անմեղությունը կամ նվազ հանցավորությունը, պաշտպանություն
դատապաշտպան լինելը
(հվքկն․) տվյալ դատական գործին մասնակցող դատապաշտպանների կազմը, դատապաշտպաններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ защита (ru) ‎(zaščita), адвокатура (ru) ‎(advokatura), адвокатство (ru) ‎(advokatstvo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։