Հայերեն

Բայ

վանկեր՝ դա·տա·պար·տել 

  1. հանցավոր ճանաչելով մեղադրական վճիռ կայացնել, սահմանելով պատժաչափը (իրավ․) ◆ Դատարանը նրան դատապարտեց մեկ տարվա բանտարկության։ (Հրաչյա Քոչար)
  2. դատապարտելի համարել, պախարակել, մեղադրել ◆ Դուք մի՛ դատապարտեք այդ աղջիկներին, այլ դատապարտեք ընտանեկան, թեկուզ և հասարակական այն պայմանները, որոնք մեջ մեծանում ե նրանք։ (Նար-Դոս)
  3. ստիպել, հարկադրել (փխբ․) ◆ Չար վհումը կախորդել էր ինձ ո դատապարտել, որ ես ծերի կեպարանքով ապրեի անտառում։ Հովհաննես Թումանյան
  4. որևէ վիճակի մատնել, ենթարկել (փխբ․) ◆ Ինքն իրան դատապարտել է անգործության։ (Մուրացան)
Հոմանիշներ
խմբագրել
  1. պարսավել, պախարակել, կշտամբել, դատափետել, եպերել (արևմտհ․), դսրովել, աքարտել, բասրել, ստգտանել, վնասապարտել, վճկնել (հզվդ․) (բրբ․)
  2. ամբաստանել, մեղադրել, մեղապարտել, մեղ դնել
  3. պատժել
  4. դատել, պատժապարտել, վճիռ կայացնել
Արտահայտություններ
խմբագրել


Աղբյուրներ

խմբագրել