դատավոր
Հայերեն
վանկեր՝ դա•տա•վոր
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն dātvar, dātobar (-var վերջածանցը հայերեն հայերեն -ավոր ածանցի հետ բաղարկվել է և ստացել հայկական կազմության ձև)։
Գոյական
- դատական մարմնի պաշտոնական անձ (դատարանի նախագահ, դատարանի պալատի նախագահ, պալատի դատավոր, դատարանի այլ դատավոր), որ վարում է դատավորությունը և դատավճիռ կամ որոշում ընդունում գործի մասին ◆ Դատավորներն անկախ են և միայն օրենքին են ենթարկվում։
- գործն ըստ էության քննող դատարանի կազմի անդամներից յուրաքանչյուրը մարզական խաղերն ու մրցումները դատող անձ (սպորտ.)
- որևէ բանի մասին դատավճռի պես կարծիք, գնահատական, դատողություն հայտնող մարդ (փխբ․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- իրավարար (իրավ․) պիղատոր, պիղատոս (բրբ․)
- մրցադատավոր, խաղադատավոր, խաղավար, (սպորտ.) մարտադիր, մարտահարդար, մարտպետ (հնց․)
Արտահայտություններ
խմբագրելդատավոր դուրս գալ լինել, կանգնել - դատավորի նման անառարկելի վճիռ կարծիք, դատողություն հայտնել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։