դատաքննիչ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [dɑtɑkʰˈnːit͡ʃʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դատաքննիչ

վանկեր՝ դա•տա•ք(ը)ն•նիչ 

Գոյական

1. դատաքննություն իրականացնող պաշտոնյա
2. դատավոր ◆ Մենք խիստ դատաքննիչ լինելու ոչ գիտություն ունինք ոչ ճաշակ։ Ռափայել Պատկանյան

Հոմանիշներ

1. տե՛ս քննիչ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։