դատաքննություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [dɑtɑkʰnːutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դատաքննութիւն

վանկեր՝ դա•տա•ք(ը)ն•նութ•յուն 

Գոյական

1. (իրավգ․) դատական քննության հարաբերականորեն ինքնուրույն կառուցվածքային մաս, որտեղ դատարանը, կողմերի մասնակցությամբ քրեական դատավարության սկզբունքների առավել լրիվ իրականացման պայմաններում, ուսումնասիրում է բոլոր առկա ապացույցները` հանցագործության փաստական հանգամանքները պարզելու համար ◆ Գործերի դատաքննությունը կատարվում է դատավորի և երկու ժողովրդական ատեակալների կազմով։ դասագիրք
2. տե՛ս դատավարություն
3. տե՛ս դատական քննություն

Հոմանիշներ

1. (իրավ․) քննություն
2. դատ, դատարարություն, դատաքննություն, (հնց․)՝ ատյան, դատաստան, դատանք

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ trial գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ судебное следствие (ru) ‎(sudebnoje sledstvije), судебное разбирательство (ru) ‎(sudebnoje razbiratelʹstvo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։