դատվածություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dɑtvɑt͡sutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դատուածութիւն
վանկեր՝ դատ•վա•ծու•թյուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- դատված լինելը
- (իրավ․) որևէ մեկի նկատմամբ կայացվող (կայացված) դատավճիռ և դրանով պայմանավորված իրավական վիճակ ◆ Դատավորներ և ժողովրդական ատենակալներ չեն կարող ընտրվել դատվածություն ունեցող անձինք։ (Դասագիրք)
- (իրավգ․) անձի յուրահատուկ իրավական դրություն, որն առաջանում է քրեական հանցագործության համար դատապարտված անձի նկատմամբ մեղադրական դատավճռով պատժի նշանակման արդյունքում
Հոմանիշներ
խմբագրել- դատապարտվածություն, դատապարտություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։
- Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։