Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դա•րա•ջա

Վան, Մոկս՝ սանդուղք ◆ էրկեն դարաճեն տրիցինք մոտ Աստված հարցում կընացինք։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ մանկյար քյառսուն մատ էրկեն թարաճեն էլնելեն ու թաճիր շուռ տալեն էլ ծանտրի մեկ պրտյուտ փիտուրն, որ տյու ինորմե սկում շուտ կ'վախենա։ (ԱՏՍ) ◆ Էլան տղի ոտքյեր, ձեռքյեր պռնիցին, թխթկալեն քաշեցին, տարան թարանջից կլորիցին տակ։ Աշոտ Հովհաննիսյան
Կեսարիա՝ ջերմության աստիճան
Թբիլիսի, Համշեն՝ դրություն, դիրք, կարգ ◆ Լավ չէր ըլի,վուր քու դարաջի մե աշխատող տղա էիր ուզի։ (ԳՍ)
Համշեն՝ ջերմաչափ

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։