դդում գլուխ

Հայերեն դարձվածք

1. դատարկամիտ, բթամիտ (մարդ, վիրավոր., նաև փաղաքշական) ◆ ― Ե՞ս եմ ուրեմն… տխամարը, ե՞ս եմ ապուշը, ե՞ս եմ դդում գլուխը որ ամբողջ կյանքիս մեջ վճարեմ։ Նշան Պեշիկթաշլյան ◆ ― Եվ իմացիր, դդում գլուխ (այդ նրա փաղաքշական արտահայտությունն էր), թատրոնը ժողովրդինն է։ (Վահրամ Փափազյան) ◆ Ինչո՞ւ. կը կարծես ես ամենեն վա՞տն էի մեջերնին. եթե գիտնաս՝ ի՛նչ դդում գլուխներ էին։ Լևոն Շանթ ◆ Ադ ալ ջիպ («լրիվ») տնտունմ կլխուն մեգն է (Համչեն)։ ◆ Գլուխ չէ որ եղի դդում։ Երկու ծակ են փորեր, աչք են դրեր։ Օչ

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։