Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դե•գե•րել
Բայ
- մի բանով զբաղվել, ժամանակ անց կացնել, դնդնալ ◆ Ետ է թռչում և մոլորված դեգերում քաղցրահուշիկ խոր անցյալի լուռ ծոցում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Բայց շրջապատող շղթայի մեջ մնաց մի մարդ, որ դանդաղ քայլերով դեգերում էր քարավանի մեջ։ (Րաֆֆի)
- թափառել ◆ Անհամար դարեր դեգերում էինք խավար տիեզերքի անհայտ ոլորտներում։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Նա դեգերել էր, եղել էր նա Շատ ծովերում ու ցամաքներում։ Եղիշե Չարենց
- (արևմտհ․) քսվելով՝ շոշափելով այս ու այն կողմ շարժվել ◆ Ձմեռը մազերուս վրա կդեգերի: Վազգեն Շուշանյան
- (փխբ․) մտքով հածել, զանազան բաների մասին մտածել՝ խոսել՝ գրել ◆ Ամենակարևոր խնդիրների շուրջը դեգերեցանք: ◆ Նրանց վառվռուն աչքերը ուշադրությամբ դեգերում էին աշտարակների բարձրության վրա։ (Րաֆֆի)
- տանջել, չարչարել ◆ Մի կարոտ էր իմ սիրտը դեգերում։ (Վահան Տերյան)
- տնտնալ, բնբնալ, դնդնալ
- դեգերող դիմակ (կինո) - համակցված կինոնկարների նկարահանման եղանակ, որի ժամանակ դերասանը նկարահանվում է իբրև ֆոն ծառայող մի այլ պատկերի վրա
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
