Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ դե•դուկ•ցի•ա

Ստուգաբանություն

< дедукция < լատ․ deductio բխեցում

արտածում՝ ընդհանուրից դեպի մասնավորին ընթացող տրամաբանական մտահանգում․ այդ առումով այն հակադրվում է ինդուկցիային
կշռադատության հիմնական եղանակներից և հետազոտության մեթոդներից մեկը
(տնտգ․) դատողությունների շղթա՝ խորհրդածությունից մինչև եզրակացությունները, դատողության մեթոդ, որի օգնությամբ վարկածի (ենթադրությունների) ճշտությունն ստուգվում է դրանից բխող հետևությունները իրական տնտեսական փաստերի հետ համեմատելու ճանապարհով

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։
Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։