(արևմտհ․) դիմանալ ◆ Ասի անի, շուներն ու բադերը, կը ճանկեն տղով ձեռքեն։ Այդ պայմաններուն տակ հա՞ց դեմ կու տա։ Հակոբ Օշական
(արևմտհ․) դիմակայել ◆ Պարկեշտ գործավոր, խոսքի, կատակի դեմ տվող, քիչով գոհացող ըլլալուն, տունին աղան եղով-մեղրով կը խոսեր հետը։ ◆ Ինք ան իսկ մնացեր է ինչ որ էր երբեմն իր անձրևի ու կարկուտի դեմ տվող կաշիին մեջ։ (Թլկատինցի)
դիմադրել. դեմ կանգնել ◆ Իբրև խիզախ մարտիկ, դեմ էր տալիս վտանգին, աղետի։
դեմը կանգնել ◆ Մարդն աղբյուր է՝ ծըլծլալեն կը բերի, կնիկը լամբար (արգելոց) ա, պտի դեմ տա ու պահի։ Արամ Ղանալանյան
պնդել,նեղը լծել ◆ Այն խեղճ տղան հոգին տվել, թաքուն է ապրում [«նիհարել է»], իսկ դու դեմ ես տվել, թե հնձի գնանք։
