դերանուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dɛɾɑˈnun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դե•րա•նուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (լեզվբ․) խոսքի մաս. ըստ ավանդական (անտիկ) քերականության՝ այն բառերն են որոնք խոսքի, նախադասության մեջ դրվում են անվան փոխարեն (դեր+անուն) ըստ նորագույն ըմբռնման՝ այն բառերն են, որոնք ցույց են տալիս առարկա, առարկայի քանակային, որակային կամ այլ հատկանիշ, առանց տարբերակաման, իբրև դրանց ընդհանուր անուն ◆ Նախադասության մեջ դերնունները լինում են նույնպիսի անդամ, ինչպիսին փոխարինված խոսքի մասերը (դասագիրք)։
Հոմանիշներ
խմբագրել- դերանունություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։