դժկամ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dʒkɑm]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դ(ը)ժ•կամ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ duškām. հմմտ. միջին պարսկերեն duškam-, պարսկերեն dižkām:
Ածական
- չկամ, չկամեցող, չարակամ, անկամորդ
- անբավական, դժգոհ
- (հզվդ․) անհյուրընկալ, ոչ սիրալիր, ոչ բարյացակամ
- դժկամություն արտահայտող
Մակբայ
- տհանությամբ, չկամենալով, դժկամություն ◆ Գադիժոն դժկամ, բայց արտաքին հոժառությամբ սենկապետին հրամայեց։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Այստեղ անբոխեներ են խռովել…դժկամ նայում են պալատներին։ Եղիշե Չարենց
- անբավական, դժգոն ◆ Անդուլ վխտում են, հագած շինել, մարդկային դժկամ բազմությունները։ Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։