դիզյունկցիա

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [dizjuŋkt͡sʰˈjɑ]

Ստուգաբանություն

< дизъюнкция < լատ. disjunctio բաժանում

Գոյական

1. (փիլ․) բաժանում, անջատում, զատում
2. տրամաբանական գործողություն, բովանդակային մտածողության մեջ «կամ» շաղկապի օգտագործման ընդհանրացված արտահայտությունը

Թարգմանություն

• անգլերեն՝ disjunction
• ռուսերեն՝ дизъюнкция (ru) ‎(dizʺjunkcija)

Աղբյուրներ

• Գ․ Դավթյան, Փիլիսոփայական բառարան (Անկյունաքար), Երևան, 2015 — 396 էջ։
• Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։