դիլակ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ դի•լակ
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Ուրմիա, Հավարիկ՝ իղձ, փափագ, մուրազ ◆ Ինչ դիլակ ունիք աստված կատարի։ (Խաչատուր Աբովյան)
- Շիրակ, Կարին, Բասեն, Համշեն, Սասուն՝ խնդրանք, խնդիր, աղաչանք ◆ Տղա ի՞նչ է դիլակդ։ Ահ
Արտահայտություններ խմբագրել
- դիլակ անել - Ղարաբաղ՝ ուխտել
- Մուշ, Սասուն՝ աղաչել ◆ Պտեր նստեր վիլակ կէնա, մեկ Աստծուց դիլաք կ՝նա։ Ահ ◆ Մանիամ ճոքեր դիլաք կ՝անե, Աստված հըմեն հայ քրիստոնեին մեղքը թողնե, արժան անե կաթմ աղբյուրին լույս տաճարին։ Փոօլ
- դիլակը սրտումը՝ փորումը մնալ - մուրազին չհասնել, իղձը՝ փափագը չկատարվել ◆ Հզեր ջահիլի սրտի եղը սօր հյալվալ ա, աչքին իշեղը խվարալ․․․ դիլակը փորումը մնացալ։ Տխ
- դիլակը տեղը գալ՝ ըննիլ - Ղարաբաղ՝ մուրազին հասնել, իղձը կատարվել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։