դիմավոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dimɑˈvɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիմաւոր
վանկեր՝ դի•մա•վոր
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- դեմք ունեցող, դեմքի քերականական կարգ ունեցող ◆ Ու ճամփուն վրա ոսկեման, եկվորներուն դիմավոր՝ ծխանիս ծուխն ամպերի։ (Միսաք Մեծարենց)
- անձնավորված (հնց․)
Մակբայ
- դիմավորելով, ընդառաջելով (բնստ․)
Հոմանիշներ խմբագրել
- դիմային (լեզվբ․)
Արտահայտություններ խմբագրել
- դիմավոր բայբայի ձև, որ ունի դեմք, թիվ, ժամանակ, եղանակ
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։