դինջ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dind͡ʒ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դինջ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- պարապմունքի՝ աշխատանքի և այլնի դադար՝ ֆիզիկական ու մտավոր ուժերի վերականգնման համար ◆ Կեսօրվա հանգստից հետո շարունակում էր պարտեզի աշխատանքը։ (Ավետիք Իսահակյան)
- հոգեկան անդորրություն՝ խաղաղություն ◆ Քանի, քանի կամեցել եմ հանգիստ գտնել կյանքիս մեջ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- ապահով կյանք ◆ Հանգիստ չունինք և ոչ մի տեղ, լսող չկա մեր հառաչ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- հասարակական կյանքի խաղաղություն
- կարճատև դադար՝ ընդմիջում
- ապահովություն, անվտանգ վիճակ
- հանգստանալու տեղ, կայան (հնց․)
- գերեզման
- թաղում
- վերջ, ավարտ
Ածական
- հեշտ, չհոգնեցնող, դյուրին ◆ Հանգիստ ճանապարհ։
- անդորր, անվրդով ◆ Երանի ձեզ, որ ոչինչ չգիտեք, որ հոգով անդորր, սրտով հանգիստ եք։ Հովհաննես Թումանյան
- խաղաղ, առանց աղմուկի՝ վրդովմունքի
- մեղմ, հեզաբարո
- ապահով, անկասկած ◆ Ապրանքդ ազատ բաց թող ու հանգիստ գնա քո գործին։ Հովհաննես Թումանյան
- թույլ, ոչ բուռն, մեղմ
Մակբայ
- հեշտ, չհոգնեցնող, դյուրին
- անդորր, անվրդով
- խաղաղ, առանց աղմուկի՝ վրդովմունքի
- մեղմ, հեզաբարո
- ապահով, անկասկած
- թույլ, ոչ բուռն, մեղմ
- հեշտությամբ, առանց հոգնելու, առանց նեղության՝ չարչարանքի ◆ Հանգիստ կտիրես և Թմուկ բերդին, որ չես կարենում էսքան ժամանակ։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- դադար
- խաղաղություն, անդորր, հանգստություն, հանդարտություն, անդորրություն, հանգստավետություն, տեղ ու դադար, դար ու դադար (խսկց․)
- ընդմիջում
- ապահովություն, անվտանգություն
- տե՛ս ավարտ, վերջ
- տե՛ս գերեզման
- տե՛ս քուն
- հեշտ, դյուրին, հանգստավետ, դյուրակյաց, անհոգ, ռահաթ (բրբ․)
- խաղաղ, անդորր, անխռով, հանդարտ, դինջ (բրբ․), անվրդով
- տե՛ս մեղմ
- տե՛ս ապահով
- թույլ, մեղմ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։