դիպվածաբանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dipvɑt͡sɑbɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիպուածաբանութիւն
վանկեր՝ դիպ•վա•ծա•բա•նութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (իրավ․) օրենքի ընդհանուր հոդվածների կիրառումը զանազան իրավաբանական փաստերի նկատմամբ
- (գիտ․) առանձին` մասնավոր դեպքերի նկատմամբ ընդհանուր դոգմաների կիրառումը որպես միջնադարյան սխոլաստիկային հատուկ մեթոդ
- (արհմրհ․) ճարտարամտություն, վարպետություն` կեղծ դրույթներ հաստատելու մեջ
Հոմանիշներ
խմբագրել- դիպվածախնդրություն, կազուիստիկա
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։