դիվանաբան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [divɑnɑˈbɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւանաբան
վանկեր՝ դի•վա•նա•բան
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- դիվանաբանության մասնագետ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | դիվանաբան(ը) | դիվանաբաններ(ը) |
| Սեռ. | դիվանաբանի | դիվանաբանների |
| Տր. | դիվանաբանին | դիվանաբաններին |
| Հայց. | դիվանաբանի(ն) | դիվանաբանների(ն) |
| Բաց. | դիվանաբանից | դիվանաբաններից |
| Գործ. | դիվանաբանով | դիվանաբաններով |
| Ներգ. | (դիվանաբանում) | (դիվանաբաններում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։