դիվանագիտական իրավունք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [divɑnɑɡitɑkɑn iɾɑvuŋkʰ]

Բացատրություն

1. (իրավ․) իրավունքի ճյուղ, որի նորմերը սահմանում են պետության արտաքին հարաբերության մարմնի կարգավիճակը և գործառույթը

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝
• անգլերեն՝

Աղբյուրներ

• Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։