Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [divɑnɑɡitutʰˈjun]


Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւանագիտութիւն

վանկեր՝ դի•վա•նա•գի•տու•թյուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. կառավարության գործունեությունը պետության արտաքին՝ միջազգային հարաբերությունների բնագավառում
  2. (փխբ․) նրբամիտ հաշիվներով ու հնարագիտությամբ որևէ նպատակի հասնելու հնարքների ու գործողությունների ամբողջությունը
  3. (փխբ․) դիվանագետի արարք՝ վարքագիծ
  4. (բրվք․) բանակցություններ վարելու, մարդկանց հետ շփվելու հմտություն, որը նպատակ ունի նվազեցնել կամ վերացնել անբարյացակամությունը
  5. (դիվ․) պետությունների, կառավարությունների և միջազգային հարաբերություններով զբաղվող կառույցների ներկայացուցիչների պաշտոնական գործունեությունը, որն ուղղված է տվյալ երկրի արտաքին քաղաքականության հիմնաղնդիրների լուծմանը, ինչպես նաև արտերկրում տվյալ երկրի շահերի և քաղաքացիների պաշտպանությունը

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. դիպլոմատիա, քաղաքագիտություն
  2. տե՛ս խորամանկություն

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. գաղտնի դիվանագիտություն
  2. կանխիչ դիվանագիտություն
  3. հանրային դիվանագիտություն

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
  • Հարություն Ալեքսանյան, Ելեն Գոլդբերգ, Բարեվարքության եզրույթների բառարան, Երևան, «Էդիթ Պրինտ», 2016 — 128 էջ։
  • Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։