դիվանագիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [divɑnɑˈɡiɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ դիւանագիր
վանկեր՝ դի•վա•նա•գիր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- (հնց․) դիվանում գրող
- դիվանում գրված
- դիվանական գրություն, արձանագրություն
- քարտուղար, ատենադպիր ◆ (Մեսրոպը) մի ժամանակ զանազան պաշտոններ է կատարել, մի ժամանակ որպես զինորական, մի ժամանակ որպես դիվանագիր: (Րաֆֆի)
- քարի, աղյուսի կամ նման կարծր առակաների վրա փորագրված գրություն
- մահարձանի վրա փորագրված հիշատակություն հանգուցյալի մասին, ինչպես նաև փոքրիկ ձոն
- ժողովում, նիստում և այլ նմանատիպ վայրերում ասվածների գրանցումը պարունակող փաստաթուղզթ
- հարցաքննությունների ժամանակ տրված ցուցմունքները կամ դատական նիստի ողջ ընթացքը ներկայացնող փաստաթուղթ (իրավ․)
- որևէ փաստ, իրողություն հաստատող, վավերացնող փաստաթուղթ
- քաղաքացիական դրության, ծնունդի ու մահվան մասին գրանցում
- համաձայնագիր, որևէ օտար պետության հետ կնքված համաձայնության գրավոր փաստաթուղթ(դվնգ․)
- դեպքերի, փաստերի և այլնի նկարագրական, չոր ու ցամաք՝ առանց ստեղծագործական մշակման կամ գիտական ընդհանրացման շարադրանք(փխբ․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- վիմագրություն, արձանագիր, վիմագիր, արձան (հնց․), վիմական արձանագրություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։