դիվերսանտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [divɛɾˈsɑnt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դի•վեր•սանտ
Ստուգաբանություն
խմբագրել< диверсант < լատ․
Գոյական
- (ռազմ․) դիվերսիա կատարող անձ, վնասագործ, խափանարար
Հոմանիշներ
խմբագրել- խափանարար
Արտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | դիվերսանտ(ը) | դիվերսանտներ(ը) |
| Սեռ. | դիվերսանտի | դիվերսանտների |
| Տր. | դիվերսանտին | դիվերսանտներին |
| Հայց. | դիվերսանտի(ն) | դիվերսանտների(ն) |
| Բաց. | դիվերսանտից | դիվերսանտներից |
| Գործ. | դիվերսանտով | դիվերսանտներով |
| Ներգ. | (դիվերսանտում) | (դիվերսանտներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։