դիցուհի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dit͡sʰuˈhi]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դի•ցու•հի
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- դիցաբանական աստվածուհի, դիցանույշ ◆ Աստղիկը հայոց սիրո և գեղեցկության դիցուհին էր։ ◆ Օրիորդը, որ հուզմունքից շառագունել էր, արդեն նմանում էր այդ վայրկենին մի հրաշագեղ դիցուհու (Մուրացան)
- (փխբ․) շատ սիրելի կին, պաշտելի կին
- (փխբ․) չնաշխարհիկ կին, գեղեցկուհի
Հոմանիշներ խմբագրել
- դիցանուշ
- տե՛ս գեղեցկուհի
Արտահայտություններ խմբագրել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։