դիք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dikʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դիք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *dhēses՝ *dhes- կրոնական բնույթի արմատից. հմմտ. լատիներեն fanum «սրբատեղի, աստծուն նվիրված տեղ», festus «տոնական» («կրոնական տոներին նվիրված»). հունարեն θεός` «աստված» բառը հակված են բխեցնելու *dheues-ից։
Գոյական
- դիցաբանական աստվածներ, եզակիի նշանակությամբ՝ աստված ◆ Դիք կայծակի, քեզ կձոնեմ մազերս ոսկի։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Դեռ լեզք կոչված բլուրի վրա ապրում էին հարալեզ դիք։ (Րաֆֆի)
- հեթանոսական աստվածների պատկերներ՝ արձաններ, կուռք
- առասպելական ոգիներ բարի կամ չար, որոնք ապրում են անտառներում, ջրերում և այլն
Ածական
- (գվռ․) զառիվեր
- ցից, ցցված, ուղղահայաց կերպով դեպի վեր ձգված
- ուղղահայաց դիրքին մոտեցող, շեշտակի վերելք ունեցող
Գոյական
- բարձունք
- վերելք, վերընթաց ճանապարհ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։