Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ դ(ը)•հա

Ստուգաբանություն

(գվռ․) դեռ, դեռևս ◆ Զրույցը չխսլավ դհա, կեցի… և շարունակեց (Մուրոն)։ (Ակսել Բակունց)
այլևս ◆ Ես քեզի թոբա, դհա չեմ ըսե, թե օսկին ուրդից է։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
էլ, ավելի, ավելի ևս ◆ Հայրդ Դիարբեքիրեն դհա աղվորը բերել կոտա, մի՛ լար։ (Վահան Թոթովենց) ◆ Սրանից դհա մեծ, դհա։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Նազարը ծենը դըհա յը կըլոխը թըցելը։ ՄԱս

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։