դմակ
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դ(ը)•մակ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. ավեստերեն duma- «պոչ»։
Գոյական
- ոչխարի մարմնի ետևի կախված ճարպային մասը ◆ Գելը ոչխարին հասավ թե չէ… դմակին կտա ու մի տալումը դմակը կպոկի։ Հովհաննես Թումանյան
- այդ ճարպի հալելով ստացվող յուղ ◆ Նա տհալը ծածկել էր դմակով: (Ակսել Բակունց)
- ականջաբլթակ
- (խոհր․) հիմնականում օգտագործում են հալած վիճակում, կերակուրներ, տապականեր, պահածոներ պատրաստելիս
Հոմանիշներ խմբագրել
- պոչ
- բլթակ
- տե՛ս գավակ, կոնք
Արտահայտություններ խմբագրել
- դմակ գցել՝ կապել
- դմակը գիրանալով մեծանալ
- (փխբ․) (խսկց․) (գռհկ․) գիրանալ (հատկապես կոնքերով)
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | դմակ(ը) | դմակներ(ը) |
| Սեռ. | դմակի | դմակների |
| Տր. | դմակի(ն) | դմակների(ն) |
| Հայց. | դմակ(ը) | դմակներ(ը) |
| Բաց. | դմակից | դմակներից |
| Գործ. | դմակով | դմակներով |
| Ներգ. | դմակում | դմակներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։