Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դո•վ(ը)ր

Արարատյան, Թբիլիսի՝ ժամանակ ◆ Զրբժամանակ Իմ պապու դովրան մնացած Խաչան անըմավ մին տմբլաչի․․․ փոխս ա ընգալ ։ (Տմբլաչի Խաչան) ◆ Քոռ ըլի էնպես վատթար դովրանը, շներն էլ մեզ վրա աղություն անում։ (Խաչատուր Աբովյան) ճակատագիր, վիճակ
որևէ դասակարգի՝ մարդու՝ խմբի և այլնի իրավունքի՝ իշխանության հաջող ժամանակաշրջանը ◆ Մկա քանի ծեր դովրանն ի մե յումրուղի խաղար կըլոխ։Ժվ ◆ Գնացին քո խաչն ու ավետարանը, դովրեն հիմի ղուրանին է։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Իմ դովրանն անց կացավ, ի բարեկամ մողրովն էլ ոտի կաննողը չիի թե էս մի բանն էլ ձեռիցս թողամ, ըստուց հետո մի ասեղ չի ընկնիլ ձեռս, որ մատիցս փուշ հանեմ։ (Պերճ Պռոշյան)
ասպարեզ ◆ Դովրանեմես դուրս ին գըցի․․․ ասում ին տարիքտ թամամից։ (Սայաթ-Նովա) (ախտբ․) ◆ Դարվանը մնաց դալի Քյոռ-Օղլուն։ Ժվ

Դավրանը ձեռքը լինել - իրավունքը՝ իշխանությունը ձեռում լինել ◆ Քանի Ներսիսյան վարժարանի տեսուչն եմ, քանի դավրանը ձեռս է․․․ խանութս ծախեմ։ (Խաթաբալա)
Բանին դորը - Կաղապար:Սբ Կաղապար:Խրբ Կաղապար:Ակն շիտակը, ճշմարիտտը ◆ Էս բանին դորը կխոսիմ։ (Առաքել Քեչյան)

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։