Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դ(ը)ռ•թան 

  1. Վան՝ խոշոր, հաստ ու տգեղ (մարդու մասին)

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։