դրախտածառ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [dɾɑχtɑˈt͡sɑr]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ դ(ը)•րախ•տա•ծառ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (բսբ․) աղտորազգիների ընտանիքին պատկանող ամուր, ծանր ու հոտավետ բնափայտով ծառ, որի հայրենիքն է Հնդկաստանը, արծվածառ (Conitus coggygria)
- տե՛ս կենածառ
Հոմանիշներ
խմբագրել- (բսբ․) արծվածառ, սիրամարգածառ, բուրանոճի, խայտանոճի, աճրի, նարնջափայտ, սպարակ
- տե՛ս կենածառ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | դրախտածառ(ը) | դրախտածառեր(ը) |
| Սեռ. | դրախտածառի | դրախտածառերի |
| Տր. | դրախտածառի(ն) | դրախտածառերի(ն) |
| Հայց. | դրախտածառ(ը) | դրախտածառեր(ը) |
| Բաց. | դրախտածառից | դրախտածառերից |
| Գործ. | դրախտածառով | դրախտածառերով |
| Ներգ. | դրախտածառում | դրախտածառերում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։