Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ դ(ը)ր•դիչ

Ստուգաբանություն

դրդող, դրդում առաջ բերող ◆ Երբեմն դրդիչը ավելի խիստ է պատժվում, քանի հանցագործություն կատարողը։

նա, որ դրդում է մի բան անելու կամ չանելու ◆ Արտակ Ռշտունին կռահեց Զոհրաբի հարցմունքի բուն դրդիչը հետաքրքրությքուն։ Դերենիկ Դեմիրճյան
ազդակ, դրդապատճառ, գրգռիչ ◆ Անձնազոհությունը պետք է լինի ինքնաբերաբար, առանց որևէ կողմնակի դրդիչ պատճառի։ (Նար-Դոս)
(նորբ․) սադրիչ, պարագլուխ, նախաձեռնակ,կազմակերպիչ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ incentive գերմաներեն՝ դանիերեն՝ incitament թուրքերեն՝ özendirici իսպաներեն՝ իտալերեն՝ incentivo հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ ncitament պորտուգալերեն՝ incentivo ռուսերեն՝ подстрекатель (ru) ‎(podstrekatelʹ), побудитель (ru) ‎(pobuditelʹ), побудительный (ru) ‎(pobuditelʹnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ motivation

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։