դրունք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [dɾuŋkʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ դ(ը)•րունք 

Գոյական

1. (հին) դռներ, դարպաս, մուտք
2. (կզմխս․) մարմնի որևէ գործարանի այ փոսը, որով մտնում են արյան անոթները և նյարդերը ◆ Լյարդի՝ երկամի դրունք։

Հոմանիշներ

1. (կզմխս․) մուտք
2. տե՛ս դարպաս (1)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։