եգին
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ե•գին
- Արարատյան, Նոր Բայազետ, Ղարաբաղ, Ղազախ, Ուրմիա, Արաբկիր՝ արագ, շուտ ◆ Էնպես ինձ կօրզանգես, որ փորս ծակի, ես շատ եգին կէրթամ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Խելքից թեթևը ոտից եգին կըլի (Առածանի)։ ◆ Էշին պեռը քյանի ծանդըռ ըլի, էնքան եգին կէրթա։ ՄԱս
Արտահայտություններ
խմբագրել- եգին կենալ - Նոր Բայազետ՝ քաջ՝ կտրիճ լինել ◆ Տենանք իմալ մարդ ա, թո եգին կենա, գա մեյդան։ Աշոտ Հովհաննիսյան
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։