Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ե•զան•շ(ը)•ռիկ 

  1. Կարին, Շիրակ, Կեսարիա, Վան՝
    1. զիգզագաձև
    2. այդպիսի նախշ ունեցող ◆ Նա ձեռքն առավ գործելու․․․ եզանշռիկ նախշուն գուլբեքը։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։