ելևէջ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛlɛˈvɛd͡ʒ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ե•լե•վէջ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (երժշտ․) ձայնի մեկ տոնայնությունից մյուսին անցնելը, ձայնի տոնայնության փոփոխություն ◆ Անվերջ ծամում են, նրանց ծնոտների ելևէջը հնազանդում է ուղտի օրորումին։ (Վահան Թոթովենց)
- գեղգեղանք, ձայնի թրթռացում (մոդուլյացիա) ◆ Այդպիսի՛ մի երգ կյանքիս մեջ առաջին անգամ էի լսում, ինչպիսի՜ ելևէջներ, ինչպիսի՜ մեղմ և սուր հնչյուններ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ամբողջ քաղաքի վրա բարձր աշտարակից ռադիոն թափում էր գարնանային երգի տաք ելևէջները: (Ակսել Բակունց)
- (լեզվբ․) ձայնի աստիճանի բարձրացման կամ իջեցման որոշ եղանակ՝ խոսքին այս կամ այն զգացական երանգը տալու համար (ինտոնացիա) ◆ Սարերի ելևէջներն այնքան դժվարին էին, որ ձիս չէր կարողանում առաջ գնալ։ (Րաֆֆի)
- բարձրանալ-իջնելը ◆ Ահա քո դալկահար դեմքը, որի վրա պարզ նկարված են քո սրտի բոլոր ելևէջները: (Շիրվանզադե)
- տեղանքի վերելք և վայրէջք ◆ Մուտքի ելևէջներ: «Երևանյան օրեր»
- (փխբ․) թրթիռ, զարկ, բաբախյուն ◆ Մարդկային բախտը ու դժբախտությունը միևնույն սանդուղքներով են ելևէջ անում։ (Րաֆֆի) ◆ Տատրակի պես շատ եմ արե ելևէջ, կրծքիդ վրա մաքուր՝ Սուրբ տաճար մայրիկ։ (Ջիվանի)
- (փխբ․) հոգեկան ալեկոծում, իրար հաջորդող տարբեր՝ հակասական զգացմունքների առաջացրած հուզմունք
- (փխբ․) տարբեր վիճակների՝ հաջողությունների և անհաջողությունների և այլնի փոխհաջորդում
- դրամի արժեքի տատանում
Ածական
- (բնստ․) բարձրացող-իջնող, վերուվար անող ◆ Զերդ վարդենվո մը շուրջը պարսն ելևէջ մեղուներու կերգեն։ (Դանիել Վարուժան)
Հոմանիշներ
խմբագրել- գեղգեղանք
- (լեզվբ․) ինտոնացիա
- տե՛ս թրթիռ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։