եկեղեցական
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛkɛʁɛt͡sʰɑˈkɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ե•կե•ղե•ցա•կան
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- եկեղեցուն հատուկ, վերաբերող, եկեղեցու ◆ Նա գնաց պարտեզ` քթի տակ մռմռալով իր գիտեցած միակ եկեղեցական եղանակը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- եկեղեցուն հասնող, տրվող ◆ Փավստոսը պատմեց, թե հրամանի համաձայն արգելվում են եկեղեցական տուրքերը-տասնորդն ու պտղին։ Ստեփան Զորյան
- եկեղեցապատկան ◆ Նրանք հատուկ, առանձին մոլեգնությամբ վնասել-քանդել էին եկեղեցական շենքերը։ Ստեփան Զորյան
- հոգևորական, եկեղեցու պաշտոնյա ◆ Դա եկեղեցականների մռայլ ու մոլեկան զանգվածն էր։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Նրանց թվում գտնված եկեղեցականներն անգամ խառնվեցան արյան և կոտորածի սոսկալի գործողության մեջ։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ
խմբագրել- հոգևոր, կրոնավորական, կրոնական, կղերական, եկեղեցային
- տե՛ս եկեղեցապատկան
Արտահայտություններ
խմբագրել- եկեղեցական ամուսնություն - եկեղեցու կողմից վավերացվող և գրանցվող ամուսնություն (հնց․), (արտսհմ․)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Գոյական
- եկեղեցու պաշտոնյա, հոգևորական
Հոմանիշներ
խմբագրել- հոգևորական, կղերական, կղեր, կրոնավոր, վանական, (գրք․)՝ կնգուղավոր, վեղարավոր, սքեմավոր, (ժղ․)՝ կնքավոր, սևավոր, փարաջավոր
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։